انواع کوره های آجر پزی

کوره چاهی

کوره های سنتی ایران

کوره هوفمان

کوره تونلی

کوره چاهی:

این کوره ها در زمین حفر شده و خشت ها به صورت هِره و با رعایت فضای خالی روی هم چیده میشوند و پس ازاینکه اندود کاهگل را بر سر کوره میکشیدند؛ از ناحیهٔ زیر کوره، سوخت به کوره داده میشد. این کوره ها امروزه منسوخ شده اند.

کورههای سنتی ایران:

در این کوره ها خشت ها بر روی آتش خانه، به صورت مخروط ناقص چیده میشود و سطح خارجی آن را با گل اندود میکنند. در این روش آتش و آجر ثابت هستند و حرارت در قسمتهای مختلف کوره متغیراست؛ بنابراین کیفیت آجرها متفاوت میشود. آجر کف کوره را جوش و آجر راس مخروط را نیم پخته (خام پخته) مینامند. نوع سوخت و زمان حرارت دادن در میزان مقاومت آجر اثر دارد. آجرهای زیرین برای اسکلت سازی مصرف میشود به رنگ سبز هستند. بعد از آجر سبز آجر بهی قرار دارد، که برای دیوار غیر باربر استفاده میشود. در انتها آجر نیم پخته است، که برای پخت مجدد به کوره برگردانده میشود.

کوره هوفمان:

از نوع کوره‌هایی است که در آن حرارت متغیر بوده و آجرها ثابت هستند. هر کوره هوفمان دارای تعدادی حجره یا اتاق بهم پیوسته‌است که دور تا دور کوره قرار گرفته‌اند و به آن‌ها هب «قمیر» گفته می‌شود. محصول این کوره از لحاظ کیفیت و هزینه تولید، مناسب می‌باشد.

کوره تونلی:

از نوع کوره های است با آتش ثابت، که خشت ها توسط واگن های متحرک، به داخل کوره رانده میشوند. محصول این کوره، آجرهای ممتازی هستند که بیشتر برای کارهای تزیینی و نمای ساختمان بکار میروند.

منابع

. ↑مصالحشناسی، سیاوش کباری، شابک:۷-۴۴-۶۴۷1-۹۶۴، صفحه 1۳۷–1۳۹

. ↑پوپ، معماری ایران، 1۳۹–1۴۴.